Czym właściwie jest Opłata Warunkowa?

W związku z ugruntowaniem się linii orzeczniczej dotyczącej abuzywności tzw. opłat likwidacyjnych pobieranych z rachunku Klientów w przypadku wcześniejszego rozwiązania umowy (polisolokaty), Towarzystwa Ubezpieczeniowe podjęły działania mające na celu sformułowanie postanowień Ogólnych Warunków Ubezpieczenia w taki sposób, by przy bliższym zapoznaniu z ich treścią nie można było zarzucić stosowania obciążeń likwidacyjnych w przypadku rezygnacji z produktu. Jednym z takich rozwiązań było wprowadzenie przez AEGON do oferowanych polisolokat Opłaty Warunkowej.

Opłata Warunkowa w praktyce zakłada nieco odmienny model dokonywanych potrąceń niż opłata likwidacyjna. Mechanizm jej działania polega na potrąceniu procentowo określonej kwoty z tytułu wpłacanych przez Klienta składek w pierwszym roku trwania polisy. W związku z tym w zasadzie mimo opłacenia należności przez konsumenta z tytułu składki ubezpieczeniowej na jego rachunku po pierwszym roku trwania umowy pozostaje jedynie symboliczna kwota. Tym samym Towarzystwo Ubezpieczeń już na wczesnym etapie związania się umową nienależnie uzyskuje dodatkowe korzyści kosztem konsumentów. W takiej sytuacji nie ma znaczenia wartość zgromadzonych środków na rachunku na koniec trwania umowy ubezpieczenia, a jedynie wysokość uiszczanej składki (w okresie miesięcznym/kwartalnym lub rocznym). Wobec powyższego konsument nie jest w stanie rozwiązać umowy bez utraty środków wpłaconych w pierwszym roku jej trwania.

Zazwyczaj przy rezygnacji konsumenta z dalszego uczestnictwa w inwestycji AEGON określał ile % środków z tytułu składki pierwszorocznej zostanie potrącone konsumentowi. Tym samym w trakcie trwania umowy AEGON potrącała z rachunku klienta nawet do 99% środków wpłacanych w pierwszym roku umowy.

Orzecznictwo sądowe jednoznacznie opowiedziało się za uznaniem, iż procentowe ukształtowanie postanowień umownych, które bez względu na wartość rachunku umożliwia potrącenie bliżej nieokreślonej kwoty stanowi klauzulę niedozwoloną.